Inspanningen voor verbetering dierenwelzijn Turkse slachthuizen werpen eerste vruchten af
Het
afgelopen jaar heeft Eyes on Animals veel
inspanningen verricht om het dierenwelzijn in slachthuizen in Turkije
te verbeteren. We inspecteerden nieuwe slachthuizen en keerden terug
naar slachthuizen die we eerder hadden bezocht om na te gaan
of zij verbeteringen hadden doorgevoerd. We spraken met Halal
Certificeringsorganisaties over verdoofd slachten en verzochten hen
dringend om druk uit te oefenen op de bij hen aangesloten slachthuizen
om het dierenwelzijn te verbeteren. We verzorgden lezingen over
dierenwelzijn aan de universiteiten van Ankara en Istanbul voor
studenten diergeneeskunde. Dit leverde ons veel waardevolle contacten
op,
wat het mogelijk maakte om een tweedaags seminar 'How to Reduce
Suffering During Slaughter' te organiseren aan de diergeneeskundige
faculteit in Istanbul. Meer dan 100 mensen namen deel aan het seminar,
waarvan er veel een belangrijke rol spelen binnen de Turkse
vleesindustrie. En niet minder belangrijk: we lanceerden een ‘Halal Slaughter Watch’
website in het Engels en in het Turks, om diegenen die betrokken zijn
bij Halal slacht te onderwijzen, informeren en om 'good practices' te
kunnen delen. Voor deze website ontvingen wij complimenten van
Temple Grandin. Grandin is werkzaam in de VS als hoogleraar
dierwetenschappen en is zeer bekend. Zij ontwerpt tevens 'humane'
slachterijen en geeft trainingen op het gebied van diergedrag, omgang
met
dieren en dierenwelzijn.
Het
verbeteren
van dierenwelzijn in Turkse slachthuizen is een project dat een lange
adem vraagt. Toch beginnen onze inspanningen al hun eerste vruchten af
te werpen. Directeur en inspecteur Lesley Moffat wil graag
het volgende succes onder de aandacht brengen:
“Veel slachthuizen in Turkije gebruiken kantelboxen die
ervoor zorgen dat de te slachten dieren omvallen om vervolgens met een
ketting rond het achterbeen te kunnen worden opgetakeld om
het gemakkelijker te maken de keel door te snijden. Deze kantelboxen
veroorzaken enorme paniek bij de dieren en het omhoog takelen aan een
achterbeen dat volgt, is extreem pijnlijk. Twee Turkse bedrijven
die apparatuur produceren voor slachthuizen in Turkije en andere landen
in het Midden-Oosten stuurden ieder drie afgevaardigden naar ons
seminar in Istanbul. Het was ons daarvoor al gelukt om een van
deze bedrijven te overtuigen te stoppen met de productie van
kantelboxen. Zij verkopen alleen nog fixeerboxen die het niet nodig
maken om dieren levend aan het achterbeen omhoog te takelen. Het andere
bedrijf besloot na het bijwonen van ons seminar te stoppen met de
productie van kantelboxen. Het bedrijf gaf aan dat wij hen ervan
overtuigd hebben om de dingen anders te doen en dat zij alleen nog
fixeerboxen
zullen maken waarin de dieren rechtop kunnen blijven staan. Zij worden
daarbij begeleid door een Belgisch bedrijf waarmee we hen in contact
hebben gebracht dat veel expertise heeft wat betreft het ontwerpen
van apparatuur die ervoor zorgt dat de stress bij de dieren tot een
minimum beperkt blijft.
Het
succes dat we hier geboekt hebben, vind ik van groot belang omdat het
niet alleen op korte termijn verschil maakt voor de dieren, maar
ook in de toekomst. We voorkomen hiermee dat die kantelboxen in de
toekomst nog verkocht zullen worden. En we voorkomen dat er nog meer van
deze boxen worden geïnstalleerd in slachthuizen door heel het
Midden-Oosten. Bovendien zorgen we ervoor dat deze bedrijven zich
verbeteren en dat de apparatuur die zij verkopen minder stress en pijn
veroorzaken. Voor ieder slachthuis dat deze betere apparatuur aanschaft,
betekent dit minder lijden voor de honderden dieren die er dagelijks
geslacht worden.”
Dr.
Ellen Eser, die promoveerde op een onderzoek naar dierenwelzijn in
Turkse slachthuizen, die voor het BSI Schwarzenbek instituut trainingen
gaf
op het gebied van dierenwelzijn tijdens transport en slacht en die nu
werkt als toezichthoudend dierenarts voor de Duitse overheid,
assisteerde Eyes on Animals bij veel inspecties. Tijdens het
seminar in Istanbul verzorgde zij trainingen over dierenwelzijn tijdens
de slacht. Zij kijkt als volgt terug op het verloop van het project tot
nu toe:
“Tijdens
de inspecties die ik samen met Lesley en Asalet uitvoerde, moest ik
helaas
constateren dat er op het gebied van dierenwelzijn in de Turkse
slachthuizen nog niets veranderd was ten opzichte van de situatie die ik
in 2006 waarnam tijdens mijn promotieonderzoek. Maar bij bijna
ieder slachthuis dat we bezochten, ontmoetten we mensen die werkelijk
bereid waren om te leren en om in ieder geval alvast kleine
verbeteringen door te voeren. We spraken in de slachthuizen met
medewerkers,
eigenaren en dierenartsen over de omgang met dieren, het transport, de
wachtruimtes, de gangen waar de dieren doorheen worden geleid, het
fixeren, en over verdoven. We gaven hen tips voor verbeteringen
die gemakkelijk en met weinig kosten uitgevoerd kunnen worden.
Uiteraard is dit werk niet altijd goed te verdragen en zou je soms
willen huilen of tegen mensen willen schreeuwen. Maar op die manier kun
je niets veranderen. Dus gingen we door en boekten we kleinere en
grotere successen.
Hoogtepunten
waren voor mij de ontmoeting met de decaan van de diergeneeskundige
faculteit van Ankara en natuurlijk het seminar in Istanbul. Daar waren
zoveel studenten, professoren, dierenartsen, slachthuiseigenaren,
afgevaardigden van bedrijven die slachthuisapparatuur produceren,
en andere belanghebbenden uit Turkije. Dit stelde ons in de gelegenheid
om onze kennis te delen, belangrijke contacten te leggen en om de
zienswijze van in ieder geval enkele aanwezigen te veranderen.
Ik kijk al uit naar april 2015, wanneer we opnieuw Turkse slachthuizen
zullen bezoeken en opnieuw een seminar zullen organiseren over
dierenwelzijn tijdens de slacht.”